Thursday, October 06, 2005

ATAQ

Een paar dagen later dan gepland kon ik alsnog meereizen met een amerikaanse Arcadis consultant naar Ataq. Hoofddoel van mijn reis was Shihr, een dorp ten oosten van Mukalla waar ik mijn onderzoek naar visserijen zou doen. Vanuit Ataq zou ik doorreizen naar de kust, waar ik samen met 2 andere locale consultants zou kijken naar visserij projecten, vervolgens door naar Shihr waar ik 1 week zou zitten. In Ataq was het wachten tot de auto naar de kust zou vertrekken.. Drie dagen heb ik hier gezeten, een vreselijke stad midden in de woestijn. Er was niets te doen of te zien en erg heet. Ik heb dus voornamelijk binnen gezeten in het Arcadis guesthouse, waar ik logeerde. Bovendien een erg gevaarlijke stad/regio: mijn amerikaanse reisgenoot is er al een keer neergeschoten, zijn chauffeur is vermoord toen iemand hun auto wilde jatten, en je moet dus altijd met escorte de straat op.




Askari (bewaking) onderweg naar Ataq
















Guesthouse van Arcadis in Ataq, waar ik logeerde














Ataq, "Er is hier geen kloot te doen" volgens Arcadis baas daar

BIR ALI / MUKALLA

S’ochtends vroeg vertrok ik samen met de 2 consultants (Farouq en Lina), chauffeur en askari (bewaking) richting de kust om een aantal vissersdorpen te bekijken. Farouq, ingehuurd door Arcadis, is een oud-minister (oid) van Fisheries, een erg goede vent, mooie humor. Bovendien is hij een van de eerste jemenieten die ik tegenkom die to-the-point is, snel, scherp en efficient omgaat met tijd. In die dorpen gingen we kijken wat de voornaamste problemen zijn voor die vissers, dit zijn er erg veel… Regio Bir Ali is erg arm, de wegen en voorzieningen zijn dramatisch slecht. Aangezien er daar ook geen overnachtingsmogelijkheid was, laat staan eten, zijn we doorgegaan naar Mukalla, een grote havenstad.

Vissersdorpje Galaa



Veilinghal (voor vis) in Bir Ali


Mukalla

Vis gehaald op de markt van Mukalla, toen gegeten in 'beste visrestaurant van de wereld'





Paleis van de sultan in Mukalla

Strand in Shihr, (vlnr chauf, askari, Farouq, ik, Lina)


SHIHR

De volgende dag ben ik afgezet in Shihr, waar Farouq ook nog een aantal dingen wilde bekijken (en het geloof ik ook niet aandurfde om mij op een taxi te zetten) - erg aardig!
Shihr is een vissersdorp ten oosten van Mukalla, meer dan 800 jaar oud. Vroeger was dit een van de belangrijkste havensteden op de gehele arabische peninsula, hier is echter weinig meer van overgebleven. Er staan nog wel wat vervallen paleizen, forten en restanten van een stadsmuur. Hoewel er dus wel een aantal dingen te zien zijn hier, komt er geen enkele toerist. Een aantal mensen in het dorp hadden zelfs nog nooit westerlingen in het echt gezien, en waren redelijk onder de indruk van mijn ‘geel’ haar.
Hier trof ik s’avonds mijn ‘contactpersoon’, iemand waar ik via via aan ben gekomen. Hij is docent engels op de school in Shihr, en zou o.a een tolk voor mij zoeken. Mijn tolk was een student engels aan de universiteit van Mukalla, alleen was zijn engels iets minder dan ik had gehoopt. Nog erger was zijn organisatietalent, luiheid, kunst om altijd te laat te komen, en zijn onvermogen om mee te denken. Kortom, erg vermoeiend om met hem samen te werken..
Helaas liggen de tolken daar niet voor het oprapen, dus ik moest er maar het beste van maken. Mijn tolk is ook erg gelovig, en probeerde mij constant over te halen om mij te bekeren tot de islam. Als ik dan een kritisch vraag stelde, kwam er niet meer uit dan: “Our Prophet says so” of “My english is not good enough to explain”.
Mijn vragenlijsten voor vissers waren erg gedetailleerd, en de responssnelheid van vissers had ik wellicht overschat. Hierdoor duurde het wel 45-60 min voor 1 vragenlijst, dus heb ik 10 locals (studenten) ingehuurd om mij hierbij te helpen. Na een chaotische ‘training’ (uitlegsessie) vooraf (zie foto), gingen ze aan de slag. Iedere dag ging ik kijken hoe die interviews gingen, hoe die vissers te werk gingen en ben zelfs ook nog mee gaan varen met een bootje.
Om Shihr (wat je na 2 dagen wel gezien hebt) een dagje te ontsnappen, ben ik ook nog een dag gaan duiken in Mukalla, erg mooi! Zelfs een rog gezien van bijna 2 meter!

30 september was ik jarig. Aangezien het een vrijdag was, waren alle winkels dicht, en zat iedereen in de moskee. S'avonds heb ik mij nog wel vermaakt met wat mensen die ik daar heb leren kennen tijdens een goede shisha sessie. Het concept 'verjaardag' vonden ze maar stom, maar hier worden ook geen geboortes geregistreerd. Als je daarom ook aan iemand zijn leeftijd vraagt, krijg je als antwoord "22, 23, of 24, weet ik veel"..

Na een weeklang iedereen achter zijn broek aan gezeten te hebben (voornamelijk tolk) waren alle vragenlijsten ingevuld. Het werk was klaar, ik kon weg. Mijn laatste avond vierde ik met mijn nieuwe vrienden in een restaurant, en werd uiteraard afgesloten met een langdurig islam-college. De volgende ochtend, net voor mijn vertrek, zat ik nog een half uur vast op het politieburo van Shihr. Wie ben je, wat doe je hier, waar ga je naartoe? Na een telefoontje en fax van de ambassade mocht ik weg, mijn roadpass (papiertje die je nodig hebt om de talloze checkpoints onderweg door te mogen) was binnen, en ik kon de taxi instappen.


De 'training' van mijn interviewers verliep niet vlekkeloos. We hadden om 16.00 afgesproken, om 16.30 kwamen de eersten aankakken. Om 17.15 waren we compleet, maar toen waren de eersten ook al weg om te gaan bidden..











"lookje" gepakt voor 40 eurocent

onder oud fort (nu school) en vervallen paleis sultan (nog eentje)







Shisha sessie op verjaardag




















SAYUN

Aan het einde van mijn reis wilde ik nog wel via Sayun terugkeren naar Sana’a om de toerist uit te hangen voor 3 dagen. Ik ben toch in de buurt, en zoveel kansen krijg je niet om daar naartoe te gaan.
De rit tussen Shihr en Sayun was erg mooi, schitterende woestijn, mooie dorpen, ook erg grote villa’s. De mensen uit deze provincie (Hadramout) staan ook bekend als echte zakenmensen; heel veel wonen in het buitenland, verdienen een vermogen en laten vervolgens in hun thuisprovincie een paleis bouwen. Zo komt de rijkste man van Jemen uit dit gebied, en ook de familie Bin Laden (iets om trots op te zijn hier..)
Sayun is bloedheet, hier heb ik 3 nachten geslapen en vanuit hier ook de steden Shibam en Tarim bezocht. Shibam bestaat al sinds AD 300, is een hoogtepunt van iedere Jemen-reis en staat ook bekend als het “Manhattan van het Midden-Oosten”. Uit pure fascinatie heb ik een hele dag hier rondgelopen en kwam o.a een duitse loodgieter (!!) tegen. Hij is hier bezig met een rioleringsproject, en gaf mij ook nog een rondleiding van het dorp. Later in de middag ging ik nog even naar ‘het’ uitzichtspunt, hier kan je de mooiste fotos maken van Shibam.
Tarim, ook een dorp dichtbij Sayun, bezocht ik de volgende dag. Hier staan ook erg veel villa’s van rijke handelslui, ook veel in complete verval. Die dag is ook de Ramadhan begonnen, wat dus inhoudt dat er nauwelijks meer gewerkt wordt, restaurants zijn overdag dicht en alles gaat (nog) trager dan normaal. De hele dag was er niets te eten, en moest ik dus gedwongen meevasten tot de eerste restaurants om 21.00 open gingen… Water had ik natuurlijk wel, dat zit je dan ergens stiekem op te drinken..
Ik heb toen de bus teruggepakt (taxi’s hadden, gezien Ramadhan, weinig zin om 600 km te rijden) naar Sana’a.
De 2 weken waren briljant, onderzoek is ondanks alles wel goed gegaan, veel gezien van het land en erg veel arabisch geoefend. Na aankomst in Sana’a kon ik gelijk door naar de maandelijkse ambassadestaf-borrel met bier en borrelhappen - een mooier ontvangst is er niet!
















Taxi van Shihr naar Sayun - niet kapot te krijgen die Peu'tjes!



Vrouwen op platteland in Hadramout (altijd puntmutsen op)

Nog een paleis van de oude sultan (deze is wel de mooiste) in Sayun
































Manhattan van Midden-Oosten, Shibam












































Vervallen villa in Tarim

0 Comments:

Post a Comment

<< Home